Βιέννη, σαν σήμερα, 200 χρόνια πριν

Ευρισκόμαστε στην Βιέννη, Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 1814 μαχχ. Μόλις έχουν ηττηθεί οι στρατιές του Ναπολέοντος από τους συμμάχους. Οι γαλαζοαίματοι και οι διπλωμάτες της εποχής, έχουν συγκεντρωθεί για το Συνέδριο της Βιέννης για να καθορίσουν τους όρους της ειρήνης και το μέλλον της Ευρώπης.

Ας δούμε πώς σκέπτονται οι κορυφαίοι διπλωμάτες. Ο Αυστριακός Μέττερνιχ προσπαθεί να εξασφαλίσει την χώρα του από 3 κινδύνους ταυτοχρόνως. Πρώτον δεν θέλει η Πρωσσία να αποκτήσει μεγάλη δύναμη εις βάρος της Αυστρίας. Δεύτερον, δεν θέλει η Ρωσσία να προσαρτήσει νέα εδάφη στην Ευρώπη. Τρίτον, θέλει να προφυλαχθεί από την Γαλλία. 

Ο Τσάρος Αλέξανδρος, απαιτεί να προσαρτήσει την Πολωνία στην ρωσσική αυτοκρατορία. 

Το σχέδιο του βρεττανού λόρδου Καστλερηγ, είναι να εφαρμόσει το δόγμα της ισορροπίας δυνάμεων. Αφ’ ενός θέλει να περικυκλώσει την Γαλλία. Γι’ αυτό θέλει να αυξηθούν τα εδάφη της Ολλανδίας. Έπειτα θέλει να ενισχύσει την Πρωσσία ώστε να υπάρχει ισχυρό ανάχωμα έναντι της Γαλλίας στα βορειοανατολικά. Προτείνει την ενίσχυση των βορειοδυτικών Ιταλικών πόλεων ώστε να υπάρχει ισχυρό ανάχωμα έναντι της Γαλλία στον Νότο. Τέλος συμφωνεί να παραχωρηθεί η Σαξωνία στην Πρωσσία, και ζητά συνεργασία Πρωσσίας και Αυστρίας ώστε να υπάρχει ισχυρό αντίβαρο έναντι των ρωσσικών επεκτατικών βλέψεων στην Ευρώπη.

Οι Ευρωπαίοι διπλωμάτες αφ’ ενός ήθελαν να περιορίσουν την ισχύ της Γαλλίας, χωρίς να την καταστρέψουν, αφ’ ετέρου δεν ήθελαν να επιτρέψουν η Ρωσσία να πάρει την θέση της Γαλλίας ως νέας ηγεμονικής δυνάμεως. Γι’ αυτό τον λόγο ο λόρδος Κάστλερηγ θέλει την ενοποίηση των γερμανικών κρατών. 

Ο Μέττερνιχ ως πιό αδύναμος εταίρος, δηλώνει ότι θα δεχθεί μόνον το ένα από τα δύο κακά, ή την προσάρτηση της Σαξωνίας στην Πρωσσία, ή την προσάρτηση της Πολωνίας στην Ρωσσία. Αλλά ποτέ και τα δύο. Ανησυχεί πάρα πολύ για την αυξανόμενη συνεργασία των δύο μεγάλων ηπειρωτικών κρατών, Πρωσσίας και Ρωσσίας, η οποία αποβαίνει εις βάρος της Αυστρίας. Γι’ αυτό άλλωστε δεν επιδιώκει την καταστροφή της Γαλλίας παρ’ ότι η χώρα του είχε υποστεί βαριές ήττες από τα γαλλικά δημοκρατικά στρατεύματα. Ενώ του προκαλούσαν ρίγη τρόμου οι δημοκρατικές ιδέες της Γαλλικής Επαναστάσεως και ανησυχούσε ότι οι ιδέες της θα ξεσήκωναν πολλές μειονότητες μέσα στην Αυστριακή αυτοκρατορία, βλέπει ότι η Γαλλία στο μέλλον μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα έναντι των Πρωσσικών και Ρωσσικών επεκτατικών βλέψεων. 

Στο σύστημα της ισορροπίας δυνάμεων, ο φίλος γίνεται εχθρός και ο εχθρός φίλος, σε χρόνο μηδέν. 

Ας επανέλθουμε στο σήμερα. Τί απασχολεί την Ελλάδα εις ό,τι αφορά τα βόρεια σύνορά της; Πρώτα απ’ όλα η Ελλάδα πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει την ενωμένη Ευρώπη ως εχθρό και ως σφαίρα επιρροής. 

Σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήνουμε να δημιουργηθεί στα βορειοδυτικά σύνορά μας ένας συνασπισμός κρατών και λαών. Έχουμε συμφέρον να τους κρατούμε διαιρεμένους. 

Η διπλωματική μας γραμμή για την Ευρώπη πρέπει να εστιάσει σε 3 ζητήματα. 

Πρώτον, στην διάλυση της Ε.Ε. με αδύναμο κρίκο σε πρώτη φάση την Ελλάδα, και σε δεύτερη την Γαλλία. Αν απελευθερωθεί η Ελλάδα από την Ε.Ε. ίσως να μην διαλυθεί η ένωση, αν όμως απεγκλωβιστεί η Γαλλία, η διάλυση είναι σίγουρη. 

Δεύτερον, στην απομάκρυνση της Ρωσσίας από την Γερμανία. Εδώ και πολλά χρόνια κορυφαίοι Ρώσσοι διπλωμάτες θεωρούν ότι μπορούν να διαμοιράσουν τον ευρασιατικό χώρο με την Γερμανία. Η Γερμανία ηγεμονική χώρα στην Ευρώπη, η Ρωσσία στην Ασία, και οι δύο μαζί κατά των ΗΠΑ. Αυτό το σχέδιο αντανακλά τα ρωσσικά συμφέροντα, αλλά είναι αντίθετο στα ελληνικά συμφέροντα. Από το ότι δεν θέλουμε την ευρωατλαντική ηγεμονία, δεν σημαίνει ότι θα επιτρέψουμε μία ηπειρωτική ρωσσο-γερμανική ηγεμονία στην ευρωπαϊκή αυλή μας.

Τρίτον, πρέπει να διαμελιστεί η Γερμανία. Ή τουλάχιστον να συρρικνωθεί. Ο εναπομείνας πληθυσμός δεν πρέπει να ξεπερνά τα 50 εκατομμύρια, για να υπάρχει ισορροπία δυνάμεων με τα γειτονικά κράτη. 

Όπως ακριβώς δεν μπορούμε να ανεχθούμε ένα πολυπληθές νεοθωμανικό κράτος στα ανατολικά μας σύνορα, και πρέπει να το διαμελίσουμε, έτσι ακριβώς δεν επιτρέπεται να ανεχθούμε ένα πολυπληθές γερμανικό κράτος στα βόρεια σύνορά μας. Πολλώ δε μάλλον όταν έχει μετατρέψει σε δορυφόρους του κράτη όπως η Τσεχία, η Ολλανδία, η Φιλανδία, η Αυστρία, η Πολωνία, και η Κροατία.

Οφείλουμε να απαλλαχθούμε άμεσα από τις ευρωπαϊκές αυταπάτες και να δούμε κατάματα την πραγματικότητα όπως την έβλεπαν οι πολιτικοί του 19ου μαχχ στο Συνέδριο της Βιέννης.