Η δυναμική της κοινωνικής αλλαγής (dynamics of social change)

Για να υπάρξει οποιαδήποτε πολιτική ανατροπή(πολλώ δε μάλλον επαναστατική) στην Ελλάδα, ο Λαός πρέπει να διευρύνει τους πνευματικούς του ορίζοντες.

Για να επιτύχουμε την ανατροπή επιλέγουμε την Ανοικτή Επανάσταση(Επανάσταση Ανοικτού Κώδικος), κατ’ αναλογίαν με το λογισμικό ανοικτού κώδικος. Ήτοι διδάσκουμε τους Έλληνες ανοικτά πώς οργανώνεται μία επανάσταση, χωρίς να κρύβουμε τίποτε, έχοντας σκοπό να συνεισφέρει το πλήθος στην δημιουργία ομόκεντρων επαναστατικών δικτύων τα οποία θα τροφοδοτούν την Επανάσταση με γνώσεις, ταυτότητα, κουλτούρα, χρήματα, οργάνωση, στελέχη, ηγέτες.

Σε αυτή την μελέτη, την οποία θα αναβαθμίζουμε συνεχώς, δυστυχώς θα χρησιμοποιούμε πολλές αγγλικές λέξεις καθότι η σχετική βιβλιογραφία και οι περισσότερες έννοιες έχουν αναπτυχθεί από αγγλόφωνους διανοουμένους.

Το open source revolution διέπεται από την λογική του ανοικτού επαναστατικού πανεπιστημίου. Τα τελευταία χρόνια με την παγκόσμια ισλαμική εξέγερση έχει αναπτυχθεί ο τύπος του παγκοσμίου αντάρτου, και το open source warfare (open source jihad, open source insurgency). Αυτός ο τύπος πολέμου στηρίζεται στην λογική των δικτύων, όπως το διαδίκτυο, όπου διαφορετικών αντιλήψεων μη-κρατικοί δρώντες αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας τον στόχο της ανατροπής του καθεστώτος.

Εμείς, σε αυτή την θεματική ενότητα, θα καταγράψουμε τις έννοιες που μας απασχολούν, θα αναφέρουμε σχετική βιβλιογραφία, λέξεις-κλειδιά για μηχανές αναζητήσεως, παρατηρήσεις, θα επεξεργαζόμαστε ένα θέμα, και βαθμιαίως ευελπιστούμε το ανοικτό επαναστατικό πανεπιστήμιο να αποκτήσει πολλούς οπαδούς οι οποίοι με την σειρά τους θα συνεισφέρουν στην αναβάθμισή του.

Διεύρυνση γνώσεων και εξοικείωση με εν πολλοίς άγνωστες στο ευρύ κοινό κοινωνιολογικές και φιλοσοφικές έννοιες, είναι οι πρώτοι  μας στόχοι.

Για να εξαπολύσουμε μία νικηφόρο Επανάσταση πρέπει να αναβαθμίσουμε όλα υποσυστήματα αναφοράς του Ελληνικού Λαού. Ήτοι, αναβάθμιση του ηθικού μας κώδικος, αναβάθμιση του ιδεολογικού μας οπλοστασίου, αναβάθμιση της οργανωτικής μας ικανότητος, αναβάθμιση της ικανότητος διαχειρίσεως της πραγματικότητος.

Για πολλούς πατριώτες η Επανάσταση αποτελεί αχαρτογράφητη περιοχή(terra incognita). Αγνοούν στοιχειώδεις γνώσεις πολιτικής τις οποίες μπορούμε να βρούμε ευκόλως στο διαδίκτυο, με μηδενικό κόστος. Εν τούτοις αρκετοί επιμένουν να εκφράζουν παρωχημένες απόψεις, και σε κάθε βήμα του Aγώνος αποδεικνύονται επικίνδυνοι ερασιτέχνες της πολιτικής.

Ποιό το νόημα να δαπανάς χρόνο, χρήμα, ενέργεια, να θέτεις σε κίνδυνο τους οπαδούς σου κινητοποιώντας τους εις βάρος του καθεστώτος, για να δηλώσεις στο τέλος ότι σέβεσαι τους θεσμούς και την δικαιοσύνη του κατοχικού καθεστώτος;

Πολλές πατριωτικές οργανώσεις επιχειρηματολογούν με βάση τα ιδεολογικά συστήματα αναφοράς του αντιπάλου. Αγνοούν την άλφα-βήτα της πολιτικής. Τους κατηγορεί ο εχθρός για βία, ρατσισμό, τρομοκρατία, κλπ, και οι περισσότεροι πατριώτες δεν πράττουν το στοιχειώδες: να επανανοηματοδοτήσουν τί σημαίνει βία, ρατσισμός, τρομοκρατία, κλπ. Αφήνουν τον εχθρό να απαλλοτριώνει και να μονοπωλεί όλη την ποινική ορολογία.

Σε αυτή την μελέτη θα προσπαθήσουμε να συμπτύξουμε τις γνώσεις που πρέπει να αποκτήσει το Επαναστατικό Κίνημα Επανελληνίσεως για να συντρίψει τους εχθρούς του. Για να κατανοήσουμε τις τεράστιες ελλείψεις, θα παραθέσουμε έννοιες που αντιστοιχούν σε θεματολογίες στις οποίες πρέπει να εγκύψουν ομάδες μελέτης, για να τροφοδοτήσουν τον Λαό με τα απαραίτητα πολεμοφόδια.

Ας δώσουμε συνοπτικώς τις κύριες φάσεις απ’ όπου πρέπει να περάσει ένα επαναστατικό κίνημα.

Πρώτη φάση: ιδεολογική, οργανωτική, και πολιτική αυτονομία. Το επαναστατικό κόμμα δεν επιτρέπεται να αποτελεί δεκανίκι κανενός. Ακόμη και αν έχει να αντιμετωπίσει πολλαπλούς εχθρούς, πρέπει να μάθει να τους πολεμά ταυτοχρόνως. Αν χρειαστεί να συμμαχήσει με κάποιον εχθρό εναντίον των υπολοίπων, θα γίνει προσωρινώς και σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να αφομοιωθεί/ενσωματωθεί στον προσωρινό σύμμαχο.

Δεύτερη φάση: το αμείλικτο τσάκισμα των εσωτερικών εχθρών του κινήματος. Όλοι οι καιροσκόποι, οι αμφιταλαντευόμενοι, οι συμβιβαστικοί, οι αναθεωρητές, πρέπει να εκδιωχθούν από τις τάξεις του επαναστατικού κινήματος, αλλιώς θα το καταστρέψουν. Η δεύτερη φάση είναι η μακρύτερη και η δυσκολότερη διότι αποτελεί ένα είδος εμφυλίου μέσα στο επαναστατικό κίνημα.

Τρίτη φάση: σύγκρουση με το καθεστώς. Αυτή η φάση αποτελεί την επαναστατική γυμναστική του πλήθους. Σε αυτή την φάση οι ψυχές των αγωνιστών ατσαλώνονται, και το επαναστατικό πλήθος αποκτά πρακτική οργανωτική πείρα.

Τέταρτη φάση: ανατροπή. Η βίαιη εξέγερση αποτελεί το τελικό στάδιο μίας μακράς επαναστατικής διαδικασίας. Το παράθυρο ευκαιρίας για την ανατροπή μπορεί να διαρκέσει από μερικές ημέρες μέχρι 1-2 μήνες το πολύ. Μετά η ευκαιρία χάνεται αναπιστρεπτί. Η επιτυχία της εξεγέρσεως εξαρτάται από αντικειμενικές συνθήκες όπως η διάλυση της αρχούσης τάξεως, και υποκειμενικές όπως η ικανότης της επαναστατικής ηγεσίας.

Πέμπτη φάση: κατάληψη της εξουσίας, παγίωση του νέου καθεστώτος, αμείλικτο τσάκισμα της αντεπαναστάσεως.

Οι παρακάτω έννοιες έχουν αναλυθεί σχετικώς στην αρθρογραφία μας και στα μαθήματα προπαγάνδας που έχουμε παραδώσει και υπάρχουν στο διαδίκτυο:

Πολιτικός στρατιώτης, επαγγελματίες επαναστάτες, μύθος, συγγραφή μελλοντικής ιστορίας, στρατηγικές υποδομές, πολιτισμική ηγεμονία, πολιτισμική δυναμική, δυναμική ομάδων και κινημάτων, μηχανισμοί επιβραβεύσεως και τιμωρίας, πρωτογενές δίκαιο, πολιτική ανυπακοή, αγκιτ-προπ, συστήματα αναφοράς, επικοινωνιακή υπεροχή, μεταφυσική ερμηνεία, πολιτισμικός ανταγωνισμός, δυσανεξία, εγωιστικά μιμήδια, δυναμική κοινωνιολογία, κοινωνική ψυχολογία, συνειρμικές αποθήκες, εσωτερικό δίκαιο, είναι μερικές από τις θεματικές ενότητες που όταν κατανοηθούν από τους οπαδούς μας θα δημιουργήσουν ιδεολογικό πλεονέκτημα έναντι των εχθρών του Ελληνισμού.

Οι οπαδοί, τα στελέχη μας και οι μελλοντικοί ηγέτες πρέπει να εξοικειωθούν με τις ακόλουθες έννοιες:

1. Οργανωτική εξέλιξη. Πολιτιστική εξέλιξη(organizational evolution, cultural evolution). 

Η έννοια της εξελίξεως στον οργανωτικό και στον πολιτισμικό τομέα της Επαναστάσεως δεν έχει γίνει επαρκώς κατανοητή. Μία ομάδα δεν οργανώνεται επειδή ο επικεφαλής καταρτίζει ένα οργανόγραμμα. Μία ομάδα για να λειτουργεί αποδοτικώς πρέπει να προπονείται διαρκώς. Το ίδιο ισχύει για το επαναστατικό κίνημα. Πρέπει να εξελιχθεί οργανωτικώς. Για να το επιτύχει όμως πρέπει να εξελιχθεί και πολιτισμικώς, οι πολιτισμικές του αντιλήψεις πρέπει να περάσουν από ωρισμένα στάδια. Πρέπει να αποκτήσει μία εξεγερτική κουλτούρα, μία κουλτούρα αντιστάσεως, ώστε να μην έχει ηθικά διλήμματα προκειμένου να συγκρουστεί ανά πάσα στιγμή με το κατοχικό καθεστώς.

Λέξεις κλειδιά: Θεωρία κοινωνικών κινημάτων, οργανωτική ανάπτυξη, Action theory. Ο κορυφαίος κοινωνιολόγος Talcott Parsons έχει συγγράψει πολλές μελέτες γι’ αυτό το ζήτημα, μία εξ αυτών είναι το έργο, «Toward a General Theory of Action». Μέσα από τέτοιες μελέτες θα αρχίσουμε να κατανοούμε πώς και γιατί εξεγείρονται οι πληθυσμοί.

Πάνω στο ίδιο μήκος κύματος κινείται η βιβλιογραφία στην λέξη-κλειδί Group Dynamics, που αναλύει τον δυναμικό τρόπο εναλλαγής συμπεριφοράς των ομάδων.

Ένα σημαντικό βιβλίο που αναλύει εις βάθος τα αίτια συμπεριφοράς του πλήθους είναι το The psychology of attitudes, Alice Eagly and Shelly Chaiken.

Επίσης τα έργα, Theory of Culture Change: The Methodology of Multilinear Evolution by Julian Steward, και Social and Cultural Dynamics by Pitirim Sorokin, μας εισάγουν στην θεωρία της πολλαπλών διαστάσεων πολιτισμικής εξελίξεως.

Οι σύνδεσμοι που ακολουθούν διευρύνουν τις γνώσεις μας πάνω στο συγκεκριμένο θέμα:

http://www.sagepub.com/upm-data/47628_Shove.pdf, dynamics of social practice

http://paceebene.org/nonviolent-change-101/building-nonviolent-world/methods/seven-strategic-assumptions-successful-social-movements

http://academic.brooklyn.cuny.edu/education/jlemke/cult-dyn.htm, The Problem of Cultural Dynamics

http://thecollaboratory.wikidot.com/thompson-social-dynamics-social-change

http://en.wikibooks.org/wiki/Introduction_to_Sociology/Organizational_Behavior

http://en.wikibooks.org/wiki/Introduction_to_Sociology/Organizations

2. Incentive structures

Ένα κίνημα για επιτύχει την ανατροπή, μεταξύ άλλων πρέπει να δίδει κίνητρα στους οπαδούς του. Τα τμήματα διοικήσεως επιχειρήσεων στα ξένα πανεπιστήμια χρησιμοποιούν τον όρο τεχνικές παρακινήσεως (incentive structures) ή δομές κινήτρων σε ελεύθερη μετάφραση: Incentive structures play a crucial role when it comes to capacity development by motivating individuals and targeting organizational performance. 

Όταν ακούμε έναν αγανακτισμένο συμπολίτη μας να λέει, «μα γιατί δεν επαναστατεί ο Λαός με τόσα που του κάνουν;», ξέρουμε ότι έχουμε δίπλα μας κάποιον που δεν έχει ανοίξει βιβλίο κοινωνικών επιστημών.

Εμείς χρειάζεται να μελετήσουμε και να κατανοήσουμε τα συμφέροντα, τις συνήθειες, τις εσωτερικές ροπές, τις ελπίδες, τα οράματα, τις συνειρμικές αποθήκες, τα ήθη, τα έθιμα, τα ψυχολογικά συμπλέγματα, τα ορμέμφυτα υπεροχής ενός λαού για να εισχωρήσουμε βαθύτερα στην ψυχή του ώστε να αποφασίσουμε τί πρέπει να κάνουμε για να αλλάξουμε την συμπεριφορά του. Και φυσικά πρέπει να αποδεχθούμε την έννοια της συναρτήσεως πολλαπλών μεταβλητών. Δηλαδή δεν υπάρχει μία αιτία του προβλήματος που βιώνουμε σήμερα. Το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό. Επομένως πρέπει να κατανοούμε και στοιχειώδεις φυσικο-μαθηματικές έννοιες όπως για παράδειγμα την έννοια του ρυθμού μεταβολής, την έννοια της αποδόσεως στην μονάδα του χρόνου, την έννοια της τριβής αδρανείας, την έννοια της στροφορμής, του κέντρου βάρους, την οδό της μικροτέρας αντιστάσεως, κ.α.

3. Φυσική επιλογή και πολιτισμική εξέλιξη

Μία άλλη θεματική ενότητα που πρέπει να μελετήσουμε είναι η φυσική επιλογή και η σχέση της με την πολιτισμική εξέλιξη εθνών και φυλών. Στο διαδίκτυο μπορούμε να βρούμε αρθρογραφία και βιβλιογραφία με τις λέξεις Natural Selection in Cultural Evolution

Εδώ και πολλά χρόνια υπήρχε μία διχοτόμηση μεταξύ της βιολογικής ανθρωπολογίας και της πολιτισμικής ανθρωπολογίας, πάνω στο δίπολο nature or nurture? Δηλαδή τί παίζει σημαντικότερο ρόλο σε ένα άτομο, ή σε έναν λαό, η φυλετική του καταγωγή ή η ανατροφή του-ο πολιτισμός του;

Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί μία τάση ανθρωπολόγων που ακολουθούν την ορθή κατ’ εμάς οδό, την βιο-πολιτισμική εξέλιξη. Η φυλή επηρεάζει την πολιτισμική πορεία ενός έθνους, και οι πολιτισμικές αξίες ενισχύουν ή εκφυλίζουν ένα έθνος, αναλόγως του περιεχομένου των πολιτισμικών αξιών. Η φυλή επιδρά στον πολιτισμό, και ο πολιτισμός επιδρά στην φυλή. Για την ιστορία, ο Julius Evola θεωρεί ότι προηγείται το πνεύμα, και γι’ αυτό θέτει σε δεύτερη μοίρα τις φυλετικές αντιλήψεις. Για αυτό άλλωστε μιλά και για πνευματική φυλή. Εμείς θεωρούμε ότι δεν υπάρχει σχίμα, υπάρχει αλληλεξάρτηση αίματος και πνεύματος.

Σχετική βιβλιογραφία και αρθρογραφία:

http://plato.stanford.edu/entries/evolution-cultural/

http://en.wikipedia.org/wiki/Sociocultural_evolution

Όσοι ασπάζονται την θεωρία της φυλετικής και πολιτισμικής ισότητος καταδικάζουν ολόκληρους λαούς και πολιτισμούς σε μαρασμό διότι εξισώνοντες θρησκείες, φυλές, πολιτισμούς, έθνη, υπονοούν ότι δεν μπορεί να υπάρξει εξέλιξη και αυτοβελτίωση σε πολιτισμούς, θρησκείες, έθνη, φυλές. Ότι ένα έθνος ή ένας πολιτισμός, σε κάθε ανθρώπινη γενιά που έρχεται στον κόσμο ξεκινά από το σημείο μηδέν, και άρα δεν υπάρχει λόγος να ακολουθούνται πολιτικές φυλετικής και πολιτισμικής επιλογής, οι οποίες προωθούν την ευγονική έναντι της δυσγονικής στο φυλετικό και πολιτισμικό πεδίο.

Αν θεωρήσουμε ότι μία από τις βασικές αξίες του Επαναστατικού Κινήματος Επανελληνίσεως είναι η συλλογική επιβίωση του Λαού μας, οφείλουμε να υιοθετήσουμε τις εξής συμπεριφορές: 

Επιβιώνει το έθνος που θυμάται καλύτερα, που μπορεί να αντιμετωπίζει στρατιωτικούς κινδύνους, που αναπαράγει πιστά την ιδεολογία του, που τηρεί την ενδογαμία και συντρίβει την δυσγονική, που τρέφεται καλύτερα με υγιεινά προιόντα, που ξέρει να αντιμετωπίζει κάθε πολιτικό, στρατιωτικό, θρησκευτικό, οικονομικό κλπ κίνδυνο, που προβλέπει και προσομοιάζει μελλοντικές καταστάσεις, που αντιγράφει, κλέβει και δημιουργεί τεχνολογία, που ξέρει να αντιμετωπίζει δημογραφικές, θρησκευτικές, πολιτισμικές, κλπ εισβολές, που ξέρει πώς να αντιμετωπίζει λοιμώδη νοσήματα, που ερμηνεύει τον Κόσμο, την Φύση, και τους Θεούς με τρόπο που το βοηθά να επιβιώσει, που έχει αισθητική που προξενεί ανατάσεις, που επεκτείνεται διαρκώς και ξέρει πώς να εξοντώνει βαθμιαίως και αθορύβως τους εχθρούς του, που διαχειρίζεται την εικόνα του καλύτερα από τους αντιπάλους του, που διαχειρίζεται την μνήμη των εχθρών του, που εξοπλίζει την ιδεολογία του με στρατιωτικά σώματα και μέσα, που αρνείται κάθε ανοχή στους εχθρούς του και έχει εγωιστικά μιμήδια, που αρνείται στους εχθρούς όλα τα είδη όπλων που χρησιμοποιεί το ίδιο, που υιοθετεί βιώσιμα εναλλακτικά οικονομικά σύστηματα.

4. Εθνοφυλετικοί Νόμοι

Η Επανάσταση χρειάζεται τις δικές της δομές, τους δικούς της θεσμούς, τον δικό της αξιακό κώδικα, την δική της ιστορία/τέχνη/ταυτότητα, το δικό της όραμα και το δικό της πεπρωμένο, τους δικούς ατσάλινους νόμους, τα δικά της πρότυπα, και όλα αυτά πρέπει να τα έχει έτοιμα πριν φτάσουμε στην φάση δυαδικής εξουσίας.

Για να απεξαρτηθούμε από το ανθελληνικό καθεστώς πρέπει να υιοθετήσουμε εθνοφυλετικούς νομικούς κώδικες. Οι κοινότητες και οι οργανώσεις της Επαναστάσεως πρέπει να απορρίψουν πλήρως τους δυτικόφερτους φιλελεύθερους κώδικες.

Λέξεις-κλειδιά στο διαδίκτυο: Tribal laws, tribal sovereignty

Οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να λαμβάνωνται από Έλληνες δικαστές με βάση εθνοφυλετικά κριτήρια με ικανότητα πολεμάρχου, οι οποίες θέτουν πάνω απ’ όλα τον διαχωρισμός «εμείς εναντίον αυτών», ήτοι προηγείται ο Έλλην έναντι του αλλοφύλου.

5. Ισχύς

Μία άλλη θεματική ενότητα που  πρέπει να αναπτύξουμε διότι δεν είναι κατανοητή από αρκετούς Έλληνες, είναι το ζήτημα της ισχύος. Η ισχύς επιδεικνύεται με πολλούς τρόπους:

Authority

Delegated authority (for example in the democratic process)

Social class (material wealth can equal power)

Resource currency (material items such as money, property, food)

Personal or group charisma (including public opinion)

Ascribed power (acting on perceived or assumed abilities, whether these bear testing or not)

Expertise (ability, skills) (the power of medicine to bring about health; another famous example would be "in the land of the blind, the one-eyed man is king" –Desiderius Erasmus)

Persuasion (direct, indirect, or subliminal)

Knowledge (granted or withheld, shared or kept secret)

Force (law) (violence, military might, coercion).

Moral persuasion (including religion)

Operation of group dynamics (such as public relations)

Social influence of tradition (compare ascribed power)

categorized power into the following possible sub-headings:

Aggressive (forceful)

Manipulative (persuasion)

6. Ιμπεριαλισμός και πολυπολιτισμός

Σε αρκετούς Έλληνες οι όροι ιμπεριαλισμός(επεκτατισμός) και πολυπολιτισμός έχουν αρνητικό πρόσημο, για διαφορετικούς λόγους. Ο ιμπεριαλισμός θεωρείται κάτι εξ ορισμού κακό, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν ούτε το χρονικό σημείο εκκινήσεως, ούτε το τί κάνει ο αντίπαλος ιμπεριαλισμός.

Για παράδειγμα από αρκετούς αναλυτές, κυρίως της Αριστεράς, θεωρείται εξ ορισμού κακός ο ιμπεριαλισμός της Δύσεως και των Ευρωπαίων, χωρίς όμως να αναφέρουν ότι μέχρι και το +1400 στην Μεσόγειο κυριαρχεί σε μεγάλο βαθμό ο ιμπεριαλισμός των Αράβων, και λίγο αργότερα ο ιμπεριαλισμός των Οθωμανών. Οι Ισπανοί εκείνο τον καιρό ολοκληρώνουν την δική τους επανάκτηση εδαφών (reconquista) στην Νότιο Ισπανία και ξεκινούν την κατάκτηση εδαφών στην Νότιο Αμερική. Την ίδια εποχή αρχίζουν οι Μοσχοβίτες την μεγάλη τους αντεπίθεση και επεκτακτική πολιτική, δια της οποίας ανακτούν όλα τα εδάφη που είχαν κατακτήσει οι Μογγόλοι. Η επεκτακτική πολιτική των Ευρωπαίων με σημείο εκκινήσεως το 1400 αρχίζει την επανάκτηση εδαφών, και τελειώνει με εκχριστιανισμό των λαών της Αφρικής, της Ασίας, και της Λατινικής Αμερικής, κάτι το οποίο κατέστρεψε αυτούς τους λαούς.

Κάπου εκεί εμφανίζεται και η θεωρία του πολυπολιτισμού, την οποία αρκετοί αναλυτές, κυρίως της Δεξιάς, απεχθάνονται. Θεωρούν ότι καταστρέφει την Ευρωπαϊκή παράδοση και τον Δυτικό πολιτισμό. Όμως υπήρχε κάποιο νόημα στην αντίδραση των Αριστερών διανοουμένων με το δόγμα του πολυπολιτισμού, της πολιτισμικής διαφορετικότητος και ισότητος, ως απάντηση στον πολιτισμικό ιμπεριαλισμό. Επί πολλούς αιώνες ο ιμπεριαλιστικός μονοθεϊσμός(χριστιανισμός) των Ευρωπαίων είχε εθνοκτονήσει τους λαούς του τρίτου κόσμου που καθυπέταξε, και έπρεπε να μπεί ένα τέλος σε αυτό το ανοσιούργημα. Η θεωρία του πολυπολιτισμού, αν την δούμε ως μία άμυνα των λαών του τρίτου κόσμου ενάντια στον εκχριστιανισμό και στον εξισλαμισμό, ενάντια στην καταστροφή των πολιτισμών του τρίτου κόσμου και των εθνοτικών μειονοτήτων, υπήρξε ένα εργαλείο το οποίο έθεσε κάποιους φραγμούς στην πολιτισμική αλλοτρίωση των αδυνάμων από τους δυνατούς.

Δεν μπορούμε να θεωρούμε τον ιμπεριαλισμό και τον πολυπολιτισμό εξ ορισμού κακούς. Εξαρτάται από την εποχή και το πλαίσιο μέσα στο οποίο τοποθετούμε τις έννοιες. Αν για παράδειγμα δούμε τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό από την σκοπιά της Δύσεως, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να αναχαιτιστεί για πολλούς αιώνες ο παναφρικανισμός και ο πανασιανισμός. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι υπάρχουν πανασιατικά και παναφρικανικά κινήματα τα οποία έχουν ξεκάθαρα ιμπεριαλιστικές τάσεις. Τέτοιες τάσεις δεν παγιώνονται ούτε αναχαιτίζονται μέσα σε μία γενεά. Φυσικά το πρόσχημα που χρησιμοποιούν είναι η «ενότητα», δήθεν να ενωθούν οι λαοί της Ασίας ή της Αφρικής για λόγους ειρήνης και αναπτύξεως. Αλλά στην πραγματικότητα οι ηγέτες αυτών των κινημάτων έχουν επεκτατικές βλέψεις. Όσοι θέλουν να καταδικάσουν τον ιμπεριαλισμό, θα πρέπει να εξηγούν αν συμπεριλαμβάνουν τον ευρασιανισμό(ξεκάθαρα ιμπεριαλιστικό κίνημα), τον πανασιανισμό, και τον παναφρικανισμό. Επομένως είναι απαράδεκτο να υπονοούν πάντα ότι ιμπεριαλισμός=ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός.

Μας απασχολεί πάρα πολύ ως Έλληνες να συνδυάζουμε την χρήση του σώματος των ιδεών που έχουν αναπτύξει οι διανοούμενοι του ιμπεριαλισμού και του πολυπολιτισμού. Αναλόγως των συμφερόντων και των αντιπάλων μας, πρέπει να χρησιμοποιούμε και τις δύο αυτές ιδεολογίες. Όταν υπάρχουν Ελληνικές Κοινότητες στο εξωτερικό περικυκλωμένες από καταπιεστικά καθεστώτα που θέλουν να αφομοιώσουν τους Έλληνες πολιτισμικώς και βιολογικώς, πρέπει να χρησιμοποιούμε τα επιχειρήματα περί πολυπολιτισμού, ισότητος, διαφορετικότητος, κλπ, ώστε να αποτρέψουμε την αφομοίωση των Ελλήνων.

Αλλά όταν μιλάμε για εξοδο της Ελλάδος από την Ε.Ε. δεν νοείται χωρίς Ελληνική επεκτατική πολιτική, χωρίς διάλυση της Ε.Ε., χωρίς διαμελισμό της νεοθωμανικής Τουρκίας, χωρίς υποκίνηση αποσχιστικών τάσεων στην Γερμανία και στην Ευρασία.

Ανεξάρτητο Ελληνικό έθνος-κράτος σήμερα, ίσον Ελληνικό imperium. Στην σημερινή εποχή όσοι αφελείς μιλάνε για ανεξάρτητη Ελλάδα, χωρίς να συνδυάζουν την εθνική ανεξαρτησία με επεκτατική πολιτική, δεν λαμβάνουν υπ’ όψιν τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Η διεθνής τάση είναι οι γεωπολιτισμικές ζώνες-κράτη, η Ευρασία, η Ενωμένη Ευρώπη, ο Παναφρικανισμός, ο Πανσλαβισμός, ο Παντουρκισμός, ο Παναραβισμός, ο Παγγερμανισμός, ο Παντουρανισμός. Ανεξάρτητο έθνος-κράτος Ελλάδος σημαίνει αυτομάτως και ισχυρό επεκτατικό κράτος. Μάλιστα ένα ανεξάρτητο Ελληνικό έθνος-κράτος απαιτεί την δημιουργία πολλών κρατών-πελατών (patron-client state relationships κατά την ρωμαϊκή παράδοση) τα οποία θα λειτουργούν ως δορυφόροι και ως προφυλακτήρες για την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους από τους εχθρούς που το περιβάλλουν. Όσοι ευαγγελίζονται εθνική ανεξαρτησία χωρίς να εξηγούν με ποιούς συμμάχους, με ποιούς πολλαπλασιαστές ισχύος, με ποιά προβολή ισχύος, λένε λόγια του αέρος.  

Ίδε το έργο, Patrons, Clients, and Empire: Chieftaincy and Over-rule in Asia, Africa, and the Pacific, by Colin Newbury, για μία εισαγωγή στο θέμα πατρόνων-πελατών στις ιμπεριαλιστικές σχέσεις εξαρτήσεως.

Έχουμε ξεχάσει την ιμπεριαλιστική μας παράδοση, και πρέπει ταχέως να φρεσκάρουμε την συλλογική μας μνήμη. Ας θυμηθούμε το ιμπεριαλιστικό παρελθόν μας μέσα από το έργο και την γραφίδα του Paul Faure, Η καθημερινή ζωή στις Ελληνικές Αποικίες, Από τη Μαύρη Θάλασσα ως τον Ατλαντικό την εποχή του Πυθαγόρα 6ος αι. π.Χ.

Η άσκηση επεκτατικής πολιτικής σε όλους τους τομείς(οικονομία, θρησκεία, πολιτισμό, δημογραφικό), θα διορθώσει πολλές στρεβλώσεις της σημερινής άρρωστης κοινωνικής μας ζωής. Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετοί Έλληνες στο θρήσκευμα έχοντας αποκτήσει ψυχολογία μειονεκτικών ατόμων, στην προσπάθειά τους να διαφοροποιηθούν από τους χριστιανούς, πυροβολούν τα πόδια τους ισχυριζόμενοι ότι, «εμείς δεν κάνουμε προσηλυτισμό». Προφανώς η Ελληνική Θρησκεία, ως εθνοφυλετική θρησκεία, δεν θέλει να προσηλυτίσει αλλοφύλους, αλλά οπωσδήποτε θέλει να προσηλυτίσει αλλοθρήσκους Ελληνικής καταγωγής. Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν ανάγκη να προσηλυτίσουν άτομα Ελληνικής καταγωγής διότι τότε όλοι πίστευαν στους Πατρώους Θεούς. Σήμερα όμως ο προσηλυτισμός είναι αναγκαίος διότι οι περισσότεροι Ελληνικής καταγωγής πολίτες έχουν αποξενωθεί από τα Πάτρια Ειωθότα.

Αλλά έχει υπάρξει και μία ποιοτική αλλαγή στον κόσμο από τα χρόνια του Αρχαίου Κόσμου. Έχουν εμφανιστεί οι μονοθεϊστικές αιρέσεις που έχουν καταστρέψει την ανθρωπότητα. Η Ελληνική Θρησκεία δεν μπορεί να αδιαφορεί για αυτό το γεγονός. Πρέπει πάση θυσία να προσηλυτίσει τους εκχριστιανισμένους ή εξισλαμισμένους αλλοεθνείς στις εθνικές πολυθεϊστικές τους θρησκείες. Επομένως όποιος μιλά με αρνητικό πρόσημο για τον όρο προσηλυτισμό πρέπει να το κάνει μόνον όταν έχει συμφέρον να κατηγορεί τις επεκτατικές τάσεις των μονοθεϊστικών αιρέσεων. Οι εθνικές θρησκείες αν θέλουν να ανακαταλάβουν τα ψυχικά και πολιτισμικά εδάφη που ελέγχουν τώρα οι μονοθεϊστές-κατακτητές πρέπει να προσηλυτίσουν τους λαούς τους. 

Συνεχίζεται...