Η Αμερικανική εξωτερική πολιτική κατακυρώνεται στον υψηλότερο πλειοδότη

 

Ασκούμε αιχμηρή κριτική για την ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική του ρωμέικου ψευδοκράτους, αλλά οι ΗΠΑ δεν πάνε πίσω. Με την διαφορά ότι οι ΗΠΑ εκχωρούν την εξωτερική τους πολιτική στον υψηλότερο πλειοδότη.

Στην Μέση Ανατολή, όταν η προσοχή τους επικεντρώνεται στο Παλαιστινιακό ζήτημα, εκεί πλειοδοτεί το Ισραηλινό λόμπι. Ακολουθεί η πώληση της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, ήτις κατοχυρώνεται στον υπερθερματιστή.

Οι Παλαιστίνιοι μειοδοτούν στον διαγωνισμό, και ως εκ τούτου θα πρέπει να περιμένουν την σωτηρία τους από την δημογραφική και θρησκευτική αλλοίωση των ΗΠΑ λόγω λαθρομεταναστεύσεως. Η βραχυπρόθεσμη τάση ευνοεί το Ισραήλ, η μακροπρόθεσμη τους Παλαιστινίους.

Όταν η προσοχή των ΗΠΑ στρέφεται στην Συρία, πάλι ακολουθεί ένας διαγωνισμός εκχωρήσεως της εξωτερικής των πολιτικής, με την μόνη διαφορά ότι εδώ πλειοδοτεί το Ισλαμικό λόμπι (Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία). Δρούζοι, σιίτες, κούρδοι, αλεβίτες, σουνίτες, χριστιανοί, και άλλες μειονότητες μειοδοτούν στον διαγωνισμό, και φυσικά χάνουν την στήριξη των ΗΠΑ, η οποία είναι συναλλακτικής φύσεως.

Αν και αρκετές από τις θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες της Συρίας όπως οι Δρούζοι είναι φιλοσιωνιστικές και φιλοϊσραηλινές, το Ισλαμικό λόμπι υπερισχύει και η πώληση της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής κατοχυρώνεται στον υψηλότερο πλειοδότη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι για το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ δεν υφίσταται πρόβλημα αντικρουομένων συμφερόντων. Ικανοποιούν και τους δύο πλειοδότες αλλά σε διαφορετικούς γεωπολιτικούς χώρους. Κανονικώς, αν υφίστατο Αμερικανική εξωτερική πολιτική, θα έπρεπε να εντοπίσουν την αντίφαση. Δεν είναι λογικό να συμμαχείς με το Ισραήλ στην εξόντωση της Χαμάς στην Γάζα, και συγχρόνως να συμμαχείς με το Ισλαμικό λόμπι στην εξόντωση των Δρούζων, των Αλεβιτών, και των Κούρδων στην Συρία.

Η βασική διαφορά με το μισελληνικό κατοχικό καθεστώς, είναι ότι η Αμερική πωλεί την εξωτερική της πολιτική με κάποιο αντίτιμο, ενώ το ρωμέικο ψευδοκράτος την εκχωρεί δωρεάν. Στο Παλαιστινιακό ζήτημα ταυτίζεται με το σιωνιστικό Ισραήλ, και στο Συριακό ζήτημα ταυτίζεται με την Τουρκία και τον Αλ-Τζολάνι. Χωρίς κανένα αντάλλαγμα.