Για να επιβιώσει ο Ελληνικός Λαός η καμπύλη εκμαθήσεως στο πεδίο του πολιτικού πολέμου πρέπει να μειωθεί στους 3-4 μήνες, και στο πεδίο του στρατιωτικού πολέμου στις 3-4 εβδομάδες

 

Όπως σε κάθε επανάσταση στα στρατιωτικά ζητήματα (revolution in military affairs), έτσι και στην πολιτική, όποιος δεν προσαρμόζεται τάχιστα, αφανίζεται στο πεδίο της μάχης.

Τον 15ο χριστιανικό αιώνα η Ισπανική αυτοκρατορία, με στρατηγό τον Gonzalo Fernández de Córdoba, ανέπτυξε το τέρθιο (tercio). Eπρόκειτο για έναν μεικτό σχηματισμό σαρισοφόρων, σπαθοφόρων, και τυφεκιοφόρων.

Για τα μέτρα εκείνης της εποχής ήτο ένα είδος τακτικής συνδυασμένων όπλων (combined arms tactics), ήτις άλλαξε δραστικώς το πεδίο της μάχης. Επανέφερε την αξία που είχε κάποτε το πεζικό στα χρόνια των ρωμαϊκών λεγεώνων και των μακεδονικών φαλαγγών.

Σήμερα όποιος στρατός δεν προσαρμοστεί τάχιστα στον πόλεμο μη-επανδρωμένων οχημάτων, θα υποστεί καταστροφή στο πεδίο της μάχης.

Αντιστοίχως στο πολιτικό πεδίο μαχών, αν η Ελλάδα δεν προσαρμοστεί τάχιστα στον ανταγωνισμό για την απόκτηση στρατηγικής ισχύος, και συνεχίσει να παραμένει προσκολλημένη στην Δύση περιμένοντας να την σώσει, θα υποστεί εθνική καταστροφή.

Όσα γράφουμε για την στρατηγική της Μεγάλης Ελλάδος αποτελούν το αναβαθμισμένο λογισμικό που πρέπει να ενσωματωθεί στην Ελληνική νοοτροπία, για να επιβιώσουμε στο νέο αντίξοο γεωπολιτικό περιβάλλον.

Ψοφοδεείς αντιλήψεις σαν αυτές του Κώστα Σημίτη, "θα τηλεφωνήσουμε στην Ουάσινγκτον για να μας σώσει", δεν έχουν καμμία ελπίδα επιτυχίας στην σημερινή εποχή.

Το επόμενο ζήτημα που πρέπει να μας απασχολεί, όπως σε κάθε στρατηγικό ανταγωνισμό, είναι η καμπύλη εκμαθήσεως του Λαού και της ηγεσίας.

Ήτοι, πόσο διάστημα απαιτείται για την νέα προσαρμογή στις παραγωγικές γραμμές κατασκευής μη-επανδρωμένων οχημάτων.

Αν χρειαζόμαστε 15 χρόνια για να ενσωματώσουμε νέες τεχνολογίες, και το χειρότερο, αγοράζουμε όπλα τύπου F-35 και εκπαιδευόμαστε με δόγματα παλαιοτέρων πολέμων, θα πάθουμε ό,τι έπαθαν οι Γάλλοι στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο όπου είχαν στοιχηματίσει τα πάντα στην Γραμμή Μαζινό.

Για την στρατιωτική νίκη θα παίξει μεγάλο ρόλο:

α) το πόσο γρήγορα αντιλαμβανόμαστε τις τεχνολογικές εξελίξεις,

β) το πόσο γρήγορα τις ενσωματώνουμε στο στρατιωτικό μας δόγμα,

γ) το πόσο γρήγορα εκπαιδεύουμε το στρατιωτικό προσωπικό βάσει των νέων αντιλήψεων,

δ) το πόσο γρήγορα προσαρμόζουμε τις αγορές και την κατασκευή όπλων στα νέα δεδομένα.

Κατά την διάρκεια του 2ου Αμερικανικού πολέμου στο Ιράκ, οι Ιρακινοί αντάρτες πολεμούσαν με οριζόντιο, αυτόνομο, χαοτικό, και αποκεντρωμένο δικτυακό σχήμα. Όχι δικτυοκεντρικό, αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό, βασίζεται στην υψηλή τεχνολογία και στους δορυφορικούς αισθητήρες.

Οι Ιρακινές αντάρτικες ομάδες με τα ελάχιστα τεχνικά μέσα που διέθεταν, πολεμούσαν ως δίκτυο. Επρόκειτο για δικτυωμένο πόλεμο σμήνους (networked swarming warfare).

Δεν υπήρχε κεντρική διοίκηση, αλλά χρησιμοποιούσαν ένα είδος ανταρτοπολέμου ανοικτού κώδικος (open source warfare). Η αναλογία προέρχεται από τις κοινότητες προγραμματιστών που αναπτύσσουν λογισμικό ανοικτού κώδικος.

Μόλις οι Ιρακινοί αντάρτες έκαναν μία πολεμική ενέργεια κατά των Αμερικανικών στρατευμάτων, ασχέτως αποτελέσματος, την αναρτούσαν, αντάλλασσαν πληροφορίες και εμπειρίες, και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα βελτίωναν τις τακτικές τους και αύξαναν τις θανατηφόρες επιπτώσεις των ενεργειών τους.

Αντιθέτως τα Αμερικανικά στρατεύματα, με την κάθετη ιεραρχική δομή διοικήσεως, μέχρι να προσαρμοστούν στο Ιρακινό αντάρτικο έπρεπε να περιμένουν μέχρι δύο χρόνια.

Διότι οι πληροφορίες από το πεδίο της μάχης, έπρεπε να φτάσουν στην ανωτάτη βαθμίδα ιεραρχίας στο Πεντάγωνο, και από εκεί να δοθεί εντολή προμήθειας νέων όπλων.

Μέχρι να γίνει διαγωνισμός, μέχρι να ξεπεραστεί η αμερικανική γραφειοκρατία, μέχρι να κατασκευαστεί το νέο θωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού που περίμεναν οι Αμερικανοί πεζικάριοι, και μέχρι να παραδοθεί στις μονάδες τους στο Ιράκ, αρκετοί Αμερικανοί στρατιώτες επέστρεφαν μέσα σε φέρετρα.

Ενώ η Ιρακινή αντίσταση είχε καμπύλη εκμαθήσεως και εξελίξεως γύρω στους 4-5 μήνες μέχρι μία ομάδα να βελτιώσει τις τεχνικές της, οι Αμερικανοί είχαν καμπύλη εκμαθήσεως σχεδόν 2 χρόνια, βάσει του πόσο γρήγορα έκαναν σημαντικές αλλαγές στο πεδίο της μάχης.

Σήμερα στο Ουκρανικό μέτωπο σε αρκετές περιπτώσεις η καμπύλη εκμαθήσεως και εξελίξεως είναι γύρω στις 3-4 εβδομάδες. Η μία πλευρά αναπτύσσει μία τακτική, και μετά από λίγες εβδομάδες ο εχθρός την έχει ενσωματώσει στο δικό του στράτευμα.

Σήμερα ο πόλεμος μη-επανδρωμένων οχημάτων διδάσκει ότι η νίκη ανήκει στον στρατό που αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να κυριαρχήσει στο σύστημα, όχι μόνο στο όπλο.

Οι αξιωματικοί των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδος πρέπει να ενσωματώσουν αντιλήψεις που διδάσκονται οι μηχανικοί συστημάτων (Systems thinking). Ως γνωστόν, όσοι αποτυγχάνουν στο να προσαρμοστούν, θα καταστραφούν.

Όσα αναφέραμε για το στρατιωτικό πεδίο ισχύουν και στο πολιτικό πεδίο.

Ο Ελληνικός Λαός πρέπει να υιοθετήσει αντιλήψεις όπως πολιτισμική εξέγερση (cultural insurgency), μη-στρατιωτικές πολεμικές επιχειρήσεις, πολλαπλασιαστές ισχύος, πόλεμοι δι' αντιπροσώπων, επεκτατική πολιτική, ηγεμονική νοοτροπία, κ.α., για να προχωρήσει σε μία αυτοκάθαρση και αυτοΐαση.

Η καμπύλη εκμαθήσεως και εξελίξεως στην πολιτική μας κατάρτιση πρέπει να συρρικνωθεί στους 3-4 μήνες, και να μην περιμένουμε 4-5 δεκαετίες μέχρι να αντιληφθούμε ότι η Δύση όχι μόνον δεν θα μας σώσει, αλλά θα καταστραφεί πλήρως από το αυτοκτονικό αξιακό σύστημα που έχει ενστερνιστεί.