Για την επιβίωσή του ο Ελληνισμός πρέπει να βασίζεται στην κοινωνικοποίηση της στρατιωτικής τεχνολογίας και όχι σε μεσσίες

 

Το αν θα καταφέρουμε να νικήσουμε σε έναν πόλεμο με έναν σοβαρό εχθρό όπως η Τουρκία, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες (υλικοί πόροι, συμμαχίες, στρατηγικό σχέδιο, πολιτική βούληση, κ.α.). Αλλά αν εκλείπει το βασικό στοιχείο, η παλλαϊκή άμυνα, θα επέλθει εθνική καταστροφή.

Από το Ουκρανικό θέατρο πολέμου και από τις ασύμμετρες τακτικές των Χούθι, οι Έλληνες πρέπει να διδαχτούν ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις έναν υπέρτερο εχθρό, με φθηνούς πολλαπλασιαστές ισχύος, ευκόλως προσβάσιμους στην κοινωνία.

Για παράδειγμα, για την απόκτηση υπεροπλίας στον αέρα δεν απαιτείται να έχουμε τις βιομηχανικές δυνατότητες των ΗΠΑ και της Κίνας. Μικρές Ελληνικές βιοτεχνίες, με Έλληνες και Ελληνίδες ως αυτοδίδακτους εργατοτεχνίτες, που θα κατεβάζουν οδηγίες από το διαδίκτυο, μπορούν να μετατρέψουν ένα μη-επανδρωμένο όχημα του εμπορίου σε περιφερόμενο πυρομαχικό. Το οποίο θα υπερίπταται για αρκετές ώρες πάνω από τουρκικούς στόχους, και με την βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης θα εντοπίζει, θα επιλέγει, και θα πλήττει στόχους, σε μαζική βάση.

Αυτή την πολεμική κουλτούρα πρέπει να την καρφώσουμε στο υποσυνείδητο εκατομμυρίων Ελλήνων και Ελληνίδων. Δεν χρειαζόμαστε μεσσίες. Χρειαζόμαστε άλλη νοοτροπία, άλλο νοητικό λογισμικό.

Όσο και αν ακούγεται κυνικό, σήμερα, με τον «εκδημοκρατισμό» και την κοινωνικοποίηση της στρατιωτικής τεχνολογίας, μπορείς να πίνεις το καφεδάκι σου στο εξοχικό σου, και μέσα από μία οθόνη υπολογιστού να στοχοποιείς και να πλήττεις εχθρικούς στόχους, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, φορώντας πολιτικά ρούχα. Χωρίς λοχίες να σε διατάζουν, χωρίς να έχεις ανάγκη έναν Μέγα Αλέξανδρο για στρατηλάτη, χωρίς υπέρογκους προϋπολογισμούς.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, αυτός που θα νικήσει είναι όποιος αφομοιώνει ταχύτερα τις νέες τεχνολογίες, όποιος ενσωματώνει ταχύτερα στο σκεπτικό του νέες πολεμικές μεθόδους, και όποιος εξελίσσεται και προσαρμόζεται ταχύτερα στις νέες συνθήκες.

Είναι περισσότερο ένας αγώνας δρόμου σε λαϊκή βάση, παρά μία σύγκρουση μεταξύ υψηλόβαθμων στρατιωτικών εγκεφάλων. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η επιβίωση του Ελληνισμού βασίζεται στην κοινωνικοποίηση της στρατιωτικής ισχύος.