Η κουλτούρα νίκης θα προσδώσει στον Ελληνικό Λαό τα αναγκαία ιδεολογικά καύσιμα για να επιτύχει τους στρατηγικούς του στόχους

 

Το μισελληνικό καθεστώς που κυβερνά την Ελλάδα δεν διαθέτει κουλτούρα εθνικής ασφαλείας, αλλά ούτε και κουλτούρα νίκης.

Εμείς πρέπει να την αναπτύξουμε και να την επιβάλλουμε από τα κάτω.

Η κουλτούρα νίκης προδιαθέτει έναν λαό να μάχεται επιμόνως για τα συλλογικά του συμφέροντα, εναντίον υπερτέρων εχθρών, να υπερπηδά όλα τα εμπόδια, και να επιτυγχάνει τους στρατηγικούς του στόχους σε βάθος χρόνου.

Όσα οπλικά συστήματα και να αγοραστούν, αν δεν υπάρχει η πολιτική και η κοινωνική βούληση να χρησιμοποιηθούν κατά του εχθρού, δεν πρόκειται να αλλάξουν το ισοζύγιο ισχύος.

Το αν κάποιο κράτος διαθέτει κουλτούρα νίκης, φαίνεται από το ποιές θεωρίες περί νίκης επικρατούν στην κοινωνία (theories of victory).

Αν η Ελληνική κοινωνία αποδέχεται ως νίκη το ότι δεν έχει απολέσει ακόμη την Δυτική Θράκη και το Καστελλόριζο, τότε είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα υποστεί μεγάλη εθνική καταστροφή.

Αυτή την στιγμή διεξάγονται διαπραγματεύσεις για το Ουκρανικό ζήτημα και η Ελλάδα είναι απούσα, ενώ την αφορά άμεσα.

Από την στιγμή που ενεπλάκη η χώρα μας στον πόλεμο με έμμεσο τρόπο, είναι αδιανόητο να απουσιάζει από τις διαπραγματεύσεις για την ειρήνη.

Επ' ευκαιρία του Ουκρανικού ζητήματος, είναι η κατάλληλη στιγμή να καλλιεργήσουμε στον Λαό κουλτούρα ασφαλείας και κουλτούρα νίκης. Αυτές οι αντιλήψεις δεν εμφανίζονται στο κενό. Καλλιεργούνται συστηματικώς, και ενισχύονται δια της πρακτικής εξασκήσεως.

Η χάραξη των νέων συνόρων, οι σφαίρες επιρροής, τα πολιτικά ανταλλάγματα εκατέρωθεν, η επέκταση ή η συρρίκνωση του διδύμου ΝΑΤΟ-ΕΕ στον Εύξεινο Πόντο, είναι ζητήματα θεμελιώδους σημασίας που αφορούν τον Ελληνισμό και την υψηλή στρατηγική της Ελλάδος.

Πρέπει να εμπλακούμε δια της δημοσίας διπλωματίας, και να προβάλλουμε τις διεκδικήσεις μας. Μία εξ αυτών πρέπει να είναι η θραύση του άξονος Ουκρανίας-Τουρκίας. Δεν πρέπει να ανεχθούμε επέκταση της τουρκικής παρουσίας στον Εύξεινο Πόντο.

Αντιθέτως, πρέπει να αυξηθεί η Ελληνική παρουσία στον Εύξεινο Πόντο. Συγχρόνως θα έχουμε να ανταγωνιστούμε την ευρωπαϊκή και ρωσσική επιρροή στην περιοχή.

Ο διαρκής στρατηγικός ανταγωνισμός απέναντι σε μεγάλες δυνάμεις, με το ανάλογο γεωπολιτικό ρίσκο, θα σφυρηλατήσει γενεές Ελλήνων αίτινες θα μπορούν να αντεπεξέλθουν σε κάθε εθνική κρίση.